Είμαι από τη Ρουμανία και βρίσκομαι στην Ελλάδα από το 2003. Ως πολίτης κράτους της ΕΕ, η διαμονή μου εδώ ήταν νόμιμη. Είμαι παντρεμένη με Έλληνα.
Όταν ήρθα στην Ελλάδα, ήταν εύκολο να βρω δουλειά γιατί με βοήθησε η θεία μου, η οποία βρισκόταν ήδη εδώ. Δούλευα μαζί της και με βοηθούσε στην επικοινωνία, οπότε η γλώσσα δεν ήταν εμπόδιο στην αρχή. Έμαθα μόνη μου ελληνικά μέσα σε τέσσερις μήνες, διαβάζω πολύ καλά, αν και καμιά φορά μπερδεύομαι λίγο. Δεν υπήρχε κάποιο πρόγραμμα γλωσσομάθειας για μετανάστες τότε. Δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με το γράψιμο, γιατί δεν πήγα σχολείο.
Οι δουλειές που μπορούσα να κάνω ήταν κυρίως στον αγροτικό τομέα και στην καθαριότητα. Στην αρχή έκανα δύο δουλειές για να τα βγάλω πέρα. Το όνειρό μου πάντα ήταν να γίνω νοσηλεύτρια και να βοηθάω τον κόσμο. Σήμερα, δουλεύω ως καθαρίστρια στο νοσοκομείο, και νιώθω ότι, έστω και με αυτόν τον τρόπο, βοηθάω τους ανθρώπους. Δεν υπήρχε καμία βοήθεια ή εκπαίδευση για να βρω δουλειά, και στο νοσοκομείο υπήρξε μόνο μια εκπαίδευση για τη διαχείριση μολυσματικών προϊόντων, αλλά όχι για την καθαριότητα – αυτό το ξέρουμε όλοι από το σπίτι μας. Στη δουλειά, αν είσαι καλός, δεν τους ενδιαφέρει από πού είσαι. Παρόλα αυτά, πάντα πήγαινα με τον άντρα μου όταν έπρεπε να διευθετήσω τα έγγραφά μου, γιατί φοβόμουν μην δεχτώ ρατσιστικές προσβολές αν δεν γνώριζα κάτι, αφού γενικά υπήρχε ρατσισμός στην κοινωνία.
Από τη στιγμή που έχω νόμιμα έγγραφα διαμονής, έχω και ασφάλεια κανονικά. Ωστόσο, η εξυπηρέτηση στα δημόσια νοσοκομεία είναι πολύ αδιάφορη και υπάρχει μεγάλη ταλαιπωρία λόγω έλλειψης προσωπικού. Όταν χρειάζομαι εξετάσεις, προτιμώ να πηγαίνω σε ιδιωτικούς φορείς. Υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση μεταξύ Ελλήνων και ξένων ασθενών.
Θα μπορούσα να συνεχίσω την εκπαίδευσή μου σε νυχτερινό σχολείο, αλλά δεν έχω ασχοληθεί με το θέμα. Στη ζωή μου δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να λάβω εκπαίδευση.
Πιστεύω ότι πρέπει να δίνονται επιδόματα στις οικογένειες με πολλά παιδιά. Στη Ρουμανία, κάθε παιδί λαμβάνει ένα μηνιαίο επίδομα, ανεξαρτήτως της οικονομικής κατάστασης της οικογένειας, γιατί θεωρείται δικαίωμα του παιδιού, σαν ένα μικρό χαρτζιλίκι. Θα έπρεπε και στην Ελλάδα να ισχύει κάτι αντίστοιχο. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν θέσεις εργασίας και ασφάλεια για τους μετανάστες. Επίσης, θα έπρεπε να παρέχεται εκπαίδευση για κάποια επαγγέλματα. Οι ηλεκτρονικές υπηρεσίες δεν βοηθούν πολύ, γιατί πολλοί άνθρωποι δεν έχουν τις απαραίτητες γνώσεις να τις χρησιμοποιήσουν σωστά. Υπάρχουν, όμως, ομάδες, που παρέχουν βοήθεια σε οικογένειες, όπως γάλα, ρούχα, πάνες και παιχνίδια. Επίσης, ο Δήμος κάποιες φορές προσφέρει ρούχα.
Θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος Ρουμάνικος σύλλογος στα Χανιά. Αν υπήρχε ρουμανικός σύλλογος εδώ, θα ήθελα πολύ να είμαι μέλος.
