Το έργο ASAP χρηματοδοτείται από το Ταμείο Ασύλου, Μετανάστευσης και Ένταξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στοχεύει στην υποστήριξη των τοπικών παρόχων υπηρεσιών και των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών στην εφαρμογή αποτελεσματικών και συστηματικά επαναλαμβανόμενων πρακτικών που μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των μεταναστών στους τομείς της απασχόλησης, της στέγασης, της εκπαίδευσης και της υγείας. Το έργο συμβάλλει άμεσα στην υλοποίηση των προτεραιοτήτων της ευρωπαϊκής ένταξης τόσο ως προς την ενίσχυση των τοπικών δεξιοτήτων, των πόρων και της τεχνογνωσίας, όσο και προς τη διασφάλιση της ασφαλούς πρόσβασης όλων των μεταναστών στις βασικές υπηρεσίες.
Από το 2014, η ραγδαία αύξηση στις αφίξεις μεταναστών και προσφύγων έφερε στο φως προϋπάρχουσες ελλείψεις και ενίσχυσε τους διαρθρωτικούς περιορισμούς των τοπικών δημόσιων υπηρεσιών για την παροχή πρόσβασης χωρίς αποκλεισμούς σε βασικές υπηρεσίες για τους μετανάστες και τις μετανάστριες. Η πανδημία εξέθεσε την ευαλωτότητα των μεταναστών με περιορισμένη πρόσβαση στην κοινωνική προστασία και τόνισε τα εμπόδια στην πρόσβαση σε πληροφορίες για τη δημόσια υγεία. Αντιμέτωπες με πολλές επείγουσες και άνευ προηγουμένου προκλήσεις, πολλές τοπικές αρχές έλαβαν έκτακτα κοινωνικά και οικονομικά μέτρα, που όμως απέκλεισαν μετανάστες οι οποίοι δεν είχαν ενημέρωση και υποστήριξη για πρόσβαση στα νέα μέτρα.
Η προσέγγιση των πιο ευάλωτων ομάδων παραμένει πρόκληση. Η κοινωνική απομόνωση είναι ένα από τα κύρια ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστριες, μαζί με τις περιορισμένες δεξιότητες στη γλώσσα της χώρας υποδοχής και τις διάφορες μορφές διακρίσεων. Οι δημόσιες υπηρεσίες και οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών αναλαμβάνουν κρίσιμο ρόλο στη διευκόλυνση της πρόσβασης στις υπηρεσίες, καθώς μπορούν να υλοποιήσουν συμπληρωματικά καθήκοντα: οι πάροχοι δημόσιων υπηρεσιών θα πρέπει να παρέχουν κατάλληλες υπηρεσίες και πληροφορίες, πολιτιστικά, γλωσσικά και σε σχέση με το φύλο. Οι τοπικές οργανώσεις καλό είναι να μπορούν να συνδιαλέγονται αποτελεσματικά με τους μετανάστες και να έχουν την ικανότητα να επικοινωνούν με τις κοινότητές τους. Μια ισχυρή συνεργασία μεταξύ τοπικών αρχών και των οργανώσεων μπορεί να οδηγήσει σε ευρείες και συμπληρωματικές προσπάθειες ανταπόκρισης στις προκλήσεις της ένταξης, ικανές να ανταποκριθούν στις ανάγκες υπηρεσιών για τις ευάλωτες ομάδες, ενισχύοντας παράλληλα την κοινωνική συνοχή στις κοινότητές τους.
Το ASAP στοχεύει στην υποστήριξη των τοπικών παρόχων υπηρεσιών και των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών σε 6 ευρωπαϊκές χώρες (Αυστρία, Κροατία, Ελλάδα, Ιταλία, Ρουμανία και Ισπανία) και στην εφαρμογή αποτελεσματικών και συστηματικά επαναλαμβανόμενων πρακτικών που μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των μεταναστών στους τομείς της απασχόλησης, της στέγασης, της εκπαίδευσης και της υγείας.
Συνάντηση ανταλλαγής απόψεων και πρακτικών
Επιμορφωτικές Δράσεις
Πρόσβαση στη Ψυχική Υγεία
Πλοήγηση σε βασικές υπηρεσίες
Οπτικοακουστικό υλικό
Η Συμβίωση – Σχολή Πολιτικών Σπουδών στην Ελλάδα, μέλος του Δικτύου του Συμβουλίου της Ευρώπης, μαζί με 11 ευρωπαϊκές οργανώσεις από 10 χώρες της Ε.Ε., αναλύει κατά τη διάρκεια του έργου Accessing Services, Sharing Approaches and Practices (ASAP) πόσο φιλόξενη είναι η Ευρώπη για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες και πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν τα κενά και οι ανάγκες που υπάρχουν.
Το έργο ASAP συμβάλλει στην υλοποίηση των Ευρωπαϊκών προτεραιοτήτων ένταξης, ενισχύοντας τις ικανότητες, τους πόρους και την εμπειρογνωμοσύνη, ούτως ώστε να διασφαλιστεί ότι οι μετανάστριες/ες έχουν ασφαλή πρόσβαση στις βασικές υπηρεσίες. Οι εταίροι του προγράμματος συναντήθηκαν στη Θεσσαλονίκη για τη 2η διακρατική συντονιστική επιτροπή στις 12-13 Οκτωβρίου 2022.
Παραλληλίες
Οι Παραλληλίες είναι μια τριλογία ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, που παρήγαγε η Συμβίωση-Σχολή Πολιτικών Σπουδών του Συμβουλίου της Ευρώπης στην Ελλάδα στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος ASAP: Πρόσβαση σε υπηρεσίες, Ανταλλαγή προσεγγίσεων και πρακτικών, σε σκηνοθεσία των Μαρία Σιδηροπούλου και Γιάννη-Ορέστη Παπαδημητρίου. Η σειρά αποτελεί ένα τρίπτυχο προφίλ ανθρώπων μεταναστευτικής καταγωγής που ζουν στην Ελλάδα και μια σπουδή στις πολυπλοκότητες της καθημερινής ζωής τους που παραμένουν αόρατες και άγνωστες στους πολλούς. Ωστόσο, οι πρωταγωνιστές δεν παρουσιάζονται ως παθητικοί δέκτες των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν. Αντίθετα, οι ταινίες εστιάζουν στους τρόπους με τους οποίους οι μετανάστες πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς διαχειρίζονται αυτές τις δυσκολίες, δίνοντας χώρο στις μοναδικές και πολυδιάστατες προσωπικότητές τους να ξεδιπλωθούν.
Περισσότερο από μια απλή καταγραφή της διαπάλης μεταξύ αποκλεισμού και ένταξης, οι Παραλληλίες μιλούν για την κοινοτική και ατομική ενδυνάμωση, ενώ αποτελούν και μια άσκηση στην αναπαράσταση, προτείνοντας ένα διαφορετικό βλέμμα που καταδύεται στην πολυπλοκότητα των χαρακτήρων, αντί να απλοποιεί την ταυτότητα και την κοινωνική θέση τους.
Εταίροι
