Είμαι από τη Συρία. Είμαι 38 ετών, και βρίσκομαι στην Ελλάδα εδώ και 15 χρόνια. Το 2013 κατάφερα να βγάλω χαρτί για ανθρωπιστική βοήθεια διάρκειας 6 μηνών. Πλέον έχω άδεια παραμονής από το 2019, αλλά την πήρα με μεγάλη δυσκολία.
Όταν έφτασα στην Ελλάδα, βρήκα εύκολα δουλειά μέσω των συντοπιτών μου, γιατί μπορούσαμε να συνεννοηθούμε στη γλώσσα μας. Στην αρχή δούλευα ως εργάτης. Αργότερα, όταν έμαθα ελληνικά, ξεκίνησα να δουλεύω σε αλουμινάδικο και σήμερα είμαι υπεύθυνος στο μαγαζί. Οι περισσότερες διαθέσιμες δουλειές είναι χειρωνακτικές. Όταν υπάρχει δουλειά κάθε μέρα, ζω άνετα. Δεν έχω βιώσει διακρίσεις στον μισθό. Όταν δεν είχα νόμιμα έγγραφα, δεν είχα καμία βοήθεια ούτε επιδόματα. Όταν είχα την ανθρωπιστική βοήθεια, το μόνο δικαίωμα που είχα ήταν να δουλεύω και να έχω ασφάλεια υγείας. Στην αρχή είχα και πρόσβαση σε δικαιώματα ανέργων, αλλά το 2017 αυτός ο νόμος καταργήθηκε.
Όταν δεν είχα χαρτιά, το σύστημα υγείας με δεχόταν. Σε ένα επείγον περιστατικό, παρόλο που τους είπα ότι δεν έχω χαρτιά και ασφάλεια, με υποδέχτηκαν λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης. Όταν πρωτοήρθα, δεν μπορούσα να συνεννοηθώ και με βοηθούσε ο ξάδερφός μου, που ήταν ήδη χρόνια στην Ελλάδα. Σήμερα δεν έχω παράπονο από το σύστημα. Όταν δεν είχα χαρτιά, επειδή έχω διαβήτη και χρειάζομαι ινσουλίνη, έπαιρνα βοήθεια από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Σήμερα, έχοντας ασφάλεια, παίρνω τα φάρμακά μου μέσω του συστήματος.
Έχω το δικαίωμα να συνεχίσω την εκπαίδευσή μου στα σχολεία, αλλά ποτέ δεν με ενδιέφερε και δεν το έψαξα.
Βρήκα σπίτι μέσω γνωστών. Στην αρχή έμενα με τον ξάδερφό μου. Μέσα από τις εμπειρίες μου και τη βοήθεια των γνωστών μου, έμαθα πώς να διαχειρίζομαι ένα σπίτι. Κάποιες φορές υπήρχαν προβλήματα με την ενοικίαση, γιατί οι ιδιοκτήτες δεν ήθελαν να νοικιάσουν το σπίτι τους σε μετανάστες.
Οι άρρωστοι που δεν μπορούν να δουλέψουν, πρέπει να έχουν κρατική βοήθεια. Πρέπει να υπάρχει βοήθεια στη στέγαση και την εύρεση εργασίας. Πρέπει να υπάρξει διευκόλυνση στην απόκτηση εγγράφων. Αλλά, το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες είναι η γλώσσα. Η ελληνική κοινωνία, γενικά, αγκαλιάζει τους μετανάστες. Είναι απαραίτητο να υπάρχουν οργανώσεις που να ασκούν πίεση για τα δικαιώματα των μεταναστών, γιατί πολλοί δεν γνωρίζουν πώς να τα διεκδικήσουν. Γενικά, χρειάζεται περισσότερη βοήθεια σε όλους τους τομείς. Από τη στιγμή που ζούμε στην Ελλάδα και έχουμε τα νόμιμα έγγραφά μας, πρέπει να συμμετέχουμε στην κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας. Είναι δικαίωμα αλλά και υποχρέωσή μας. Νιώθω ότι μπορώ να προσφέρω στη χώρα μέσα από τη δουλειά μου, να παρέχω δωρεάν υπηρεσίες σε άτομα που έχουν ανάγκη και να διευκολύνω την καθημερινότητά τους.
