Είμαι 58 ετών και είμαι από τη Συρία. Βρίσκομαι 26 χρόνια στην Ελλάδα και έχω άδεια παραμονής 10 χρόνων ως μετανάστης. Δεν έχω, όμως, ελληνική ιθαγένεια.
Για να δουλέψει κανείς, πρέπει αρχικά να έχει νόμιμα έγγραφα για να δουλεύει νόμιμα, με ένσημα και έχοντας όλα τα εργασιακά του δικαιώματα. Εάν πιαστεί χωρίς έγγραφα, τίθεται πρόστιμο μέχρι και 10000 ευρώ. Επίσης, η γλώσσα είναι το κλειδί για όλα, χωρίς αυτήν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Οι μετανάστες κυρίως προτιμούν την οικοδομή γιατί έχει καλό μεροκάματο. Μπορώ να έχουν πρόσβαση και σε άλλες δουλειές, απαιτείται όμως πιστοποιητικό γλωσσομάθειας Β1 ή Β2. Καμία εκπαίδευση δεν παρέχεται από κάποια οργάνωση σε κάποια δεξιότητα. Βοήθεια προέρχεται μόνο από γνωστούς και φίλους. Όποιο δικαίωμα έχει ο Έλληνας πολίτης, ισχύει το ίδιο και για το μετανάστη εφόσον διαθέτει όλα τα νόμιμα έγγραφα, γιατί διαθέτει και τις ίδιες υποχρεώσεις. Υπάρχει ρατσισμός στην εργασία, αλλά σε πολύ μικρό βαθμό, και υπάρχει σε κάθε χώρα. Στην Κεντρική Ευρώπη το θέμα του ρατσισμού είναι πολύ μεγαλύτερο. Υπάρχουν προβλήματα, αλλά δεν μπορούμε να γενικεύουμε, αφορά το αν ο εκάστοτε εργοδότης είναι αξιοπρεπής και σέβεται τα δικαιώματα του εργαζομένου ή όχι.
Έχοντας όλα τα νόμιμα έγγραφα, ο μετανάστης διαθέτει κάθε δικαίωμα όπως ο Έλληνας πολίτης. Έτσι και στο σύστημα υγείας. Βρίσκομαι πολλά χρόνια στην Ελλάδα και γνωρίζω πώς λειτουργεί το σύστημα. Η πρόσβαση στην ιδιωτική υγεία είναι δύσκολη γιατί είναι ακριβή και δεν είναι καθόλου εύκολη. Στα Χανιά η κατάσταση του νοσοκομείου είναι πολύ προβληματική. Δεν υπάρχει διορισμένος μεταφραστής του νοσοκομείου, όλοι φέρνουν έναν φίλο μαζί τους. Όσοι όμως βρίσκονται σε κάποια ΜΚΟ, μπορούν να έχουν έναν μεταφραστή μαζί τους.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία βοήθεια στην εκπαίδευση όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου υπάρχουν σχολεία και όσοι παρακολουθούν λαμβάνουν οικονομική βοήθεια για το χρόνο που αφιερώνουν εκεί. Ούτε κάποια ΜΚΟ υπάρχει που να προσφέρει βοήθεια στην εκπαίδευση. Υπάρχει το Στέκι Μεταναστών για τη διδασκαλία της γλώσσας, το οποίο συντονίζεται από εθελοντές. Πριν δέκα χρόνια, υπήρχε πρόγραμμα γλωσσομάθειας από το Δήμο, γράφτηκα για να μάθω τη γλώσσα, έλαβα και πιστοποιητικό γλωσσομάθειας Β1 μέσω εξετάσεων. Είμαι απόφοιτος νομικής στη Συρία. Δυο/τρία χρόνια αφού έφτασα στην Ελλάδα, έμαθα ότι μπορούσα να αναγνωριστεί το πτυχίο μου. Έπρεπε να δώσω κάποιες εξετάσεις και μετά μπορούσα να ασκήσω κανονικά το επάγγελμά μου. Αν εξ αρχής γνώριζα ότι μπορούσε να αναγνωρίσω το πτυχίο μου, θα ήθελα να ασκήσω το επάγγελμα, αφού όμως ξεκίνησα να δουλεύω στην οικοδομή, δεν το ξανασκέφτηκα. Παλιότερα δεν υπήρχε καμία ενημέρωση ή εκπαίδευση για τίποτα. Τη γλώσσα τη μαθαίναμε κυρίως μέσω της κοινωνικής ζωής στην καθημερινότητα.
Τα τελευταία δέκα χρόνια το θέμα της στέγασης είναι πολύ δύσκολο στα νησιά λόγω AirBnB. Eπίσης πολλοί πλέον δε νοικιάζουν τα σπίτια σε μετανάστες γιατί φοβούνται ότι δε θα είναι συνεπείς. Υπάρχει γενική κρίση στη στέγαση. Σήμερα υπάρχουν προγράμματα ΜΚΟ, που βοηθούν πρόσφυγες στη στέγαση, στην πληρωμή των λογαριασμών για ένα χρόνο, και δίνεται και ένα επίδομα 150ευρώ, αλλά έχει συγκεκριμένα κριτήρια.
Πρέπει να παρέχεται βοήθεια στη γλώσσα, να παραδειγματιστεί η χώρα από την υπόλοιπη Ευρώπη ως προς τα δικαιώματα των μεταναστών, οι οποίοι ταλαιπωρούνται πολύ. Να παρέχονται μαθήματα προς τους μετανάστες και να πληρώνονται για αυτό, για να υπάρχει κίνητρο αλλά και να βοηθιούνται αυτοί που δε δουλεύουν και μαθαίνουν τη γλώσσα για να βρουν δουλειά. Αυτό θα βοηθούσε και στην κοινωνική τους ένταξη. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν αλλά πρέπει να σκεφτόμαστε λογικά. Δηλαδή η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση, δεν μπορούμε να έχουμε μεγαλύτερες απαιτήσεις από το δυνατό. Θρησκευτικός σεβασμός δεν υπάρχει, τζαμιά δεν υπάρχουν. Στα Χανιά, νοικιάζονται δύο χώροι όπου μπορούν να ασκούν την πίστη τους, αλλά απαγορεύεται να είναι σε μορφή τζαμιού και να υπάρχει ιμάμης που καλεί ανοιχτά τους πιστούς για προσευχή. Πρέπει να αλλάξει το ζήτημα παροχής ιθαγένειας για να μπορεί ο μετανάστης να έχει και πολιτικά δικαιώματα και ικανότητα να τα ασκεί. Οι όροι για να πάρει κάποιος την ιθαγένεια είναι πολύ δύσκολοι. Μεγάλο πρόβλημα υπάρχει στη γραφειοκρατία και αυτό δημιουργεί περαιτέρω κωλύματα. Οι ηλεκτρονικές υπηρεσίες δεν βοηθούν την κατάσταση, γιατί ακόμα και οι υπάλληλοι δεν είναι εκπαιδευμένοι καταλλήλως. Η Ελλάδα διαθέτει πολύ παρωχημένο σύστημα.
Ως μετανάστ(ρι)ες έχουμε το δικαίωμα για σχηματισμό κάποια συλλογικότητας και ενθαρρύνεται. Προσωπικά, συμμετέχω σε δραστηριότητες της τοπικής κοινωνίας όπως δεντροφυτεύσεις και ο καθαρισμός παραλιών.
