Είμαι 21 ετών και κατάγομαι από την Αίγυπτο. Βρίσκομαι 4 χρόνια στην Ελλάδα. Δεν έχω χαρτιά. Είμαι πρόσφυγας, αλλά έχει λήξει το άσυλό μου. Δεν μπόρεσα να το ανανεώσω γιατί χρειαζόταν να πάω στην Αθήνα και δεν το έκανα.
Δουλεύω στην οικοδομή. Είναι δύσκολο να βρω δουλειά αφού δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες. Το πιο δύσκολο είναι η γλώσσα. Ένας φίλος μου μού έμαθε πώς να ψάχνω δουλειές. Μόνο στην οικοδομή μπορώ να δουλέψω. Ίσως και σε ξενοδοχεία και τουριστικές μονάδες στην καθαριότητα, αλλά μόνο αν έχω ΑΦΜ, ΙΚΑ. Δεν τα έχω αυτά. Ούτε όταν ήταν εντάξει τα χαρτιά μου είχα βγάλει ΙΚΑ και ΑΦΜ, γιατί έπρεπε πρώτα να πάω στην Αθήνα. Δεν το έκανα. Όταν δουλεύω, μπορώ να έχω τα χρήματά μου, να είμαι ανεξάρτητος. Υπήρξαν φορές όπου δεν πληρώθηκα. Δεν ήταν θέμα οικοδομής. Συμβαίνει γενικά, πάντα υπάρχουν καλοί και κακοί εργοδότες. Τώρα δεν έχω πρόσβαση στα δικαιώματα των ανέργων. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στις δουλειές είναι η αντιμετώπιση και η στάση των εργοδοτών απέναντί μου, οι προσβολές και το αίσθημα αδικίας. Αλλά δεν είναι ένα γενικευμένο πρόβλημα.
Αφού δεν έχω χαρτιά, δεν μπορώ να έχω βιβλιάριο υγείας, άρα ούτε δικαίωμα στη λήψη ιατρικής περίθαλψης. Αν χρειαστεί να πάω στο νοσοκομείο, θα πάω με το όνομα και τα χαρτιά κάποιου φίλου μου. Δεν γνωρίζω για καμία ΜΚΟ ή κρατικό φορέα που να μου παρέχει οποιαδήποτε βοήθεια, είτε για να διευθετήσω τα έγγραφά μου, είτε για να με βοηθήσει στην παροχή υπηρεσιών υγείας, στέγασης, εκπαίδευσης ή δουλειάς. Μόνο σε δικηγόρο μπορώ να απευθυνθώ. Όταν πήγαινα σε κάποιο κέντρο υγείας, η αντιμετώπιση ήταν πολύ καλή, κανένα παράπονο. Για μετάφραση και καλύτερη επικοινωνία με τους γιατρούς, είχα πάντα κάποιον γνωστό να συνεννοείται για μένα και να μου μεταφράζει. Δεν υπήρχε κάποιος ειδικός διορισμένος από το νοσοκομείο. Δεν έχω κάποιο παράπονο από το σύστημα υγείας.
Έχω φτάσει μέχρι το λύκειο, χωρίς να έχω λάβει όμως το απολυτήριο. Για να παρακολουθήσω το σχολείο στην Ελλάδα έπρεπε να ήμουν κάτω των 18, και δεν υπήρχε καμία βοήθεια από κανέναν φορέα για τη γλώσσα. Αν είχα απολυτήριο λυκείου, θα αναγνωριζόταν. Αν γνώριζα ότι υπήρχε κάποιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τη γλώσσα ή για κάποια τεχνική δεξιότητα, θα πήγαινα σίγουρα. Θα ήθελα να υπήρχε εκπαίδευση σε οποιαδήποτε χειρωνακτική εργασία. Δεν γνωρίζω πώς ακριβώς λειτουργεί το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα.
Δεν πήρα ποτέ βοήθεια από κάποιον φορέα για την εύρεση στέγης. Βρήκα σπίτι μέσω φίλων, μένουμε τρία άτομα μαζί και μέσω αυτών έμαθα πώς να διατηρώ ένα σπίτι. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι να βρω σπίτι εξαρχής. Επίσης, είναι πολύ δύσκολο να μείνω μόνος, τα ενοίκια είναι ακριβά, γι’ αυτό μένω με άλλα δύο άτομα.
Το ελληνικό κράτος πρέπει να βοηθήσει στην εύρεση στέγης και να μην υπάρχουν άστεγοι. Να μας εξασφαλίσει νόμιμα έγγραφα, εργασία, γλωσσομάθεια. Υπάρχει ελευθερία στη θρησκευτική πίστη και υπάρχει χώρος λατρείας στα Χανιά. Πολλές φορές, όμως, όταν με ρωτούν για τη θρησκεία και για το μουσουλμανισμό νιώθω ότι στοχοποιούμαι στη συζήτηση.
Καλό θα ήταν να υπήρχαν κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα προς όλους τους μετανάστες για τη συμμετοχή και την ενσωμάτωσή μας στην κοινωνία, να υπήρχε κάποια οργάνωση για βοήθεια σε τέτοιες ανάγκες, η οποία να βοηθά στο να ακούγεται η φωνή μας. Προσωπικά, μπορώ να προσφέρω στην κοινωνία μόνο μέσω της δουλειάς, δεν διαθέτω κάποια γνώση για να συμμετέχω σε άλλες δραστηριότητες, κοινωνικές ή πολιτικές, και νιώθω ότι αυτό μόνο μπορώ να προσφέρω.
