Τι σημαίνει να ζεις για χρόνια ως μετανάστης/μετανάστρια στην Ελλάδα;
Έχουμε ποτέ αναρωτηθεί τι σημαίνει να ζούμε σε μια /στη χώρα όπου γεννηθήκαμε, μιλώντας τη γλώσσα της/μιλώντας τη μητρική μας γλώσσα, γνωρίζοντας τους θεσμούς και έχοντας δικαιώματα, απολαμβάνοντας ένα δίκτυο υποστήριξης γύρω μας; Και αν ναι, έχουμε αναλογιστεί πώς βιώνουν την καθημερινότητά τους οι άνθρωποι που ήρθαν εδώ αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον;
Τι σημαίνει να είσαι μετανάστης/μετανάστρια στην Ελλάδα; Να ψάχνεις για δουλειά, να διεκδικείς αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, να προσπαθείς να βρεις σπίτι; Να χρειάζεσαι περίθαλψη και να επισκέπτεσαι μια δημόσια δομή υγείας, να σπουδάζεις ή να θέλεις να σπουδάσεις, να επιχειρείς να χτίσεις τη ζωή σου σε μια κοινωνία που μπορεί να σε αντιμετωπίζει άλλοτε ως απειλή και άλλοτε ως εργατικό δυναμικό που καλύπτει ανάγκες της αγοράς;
Όλα αυτά δεν είναι απλώς πρακτικά ζητήματα – είναι πολιτικές διαδικασίες. Η μετανάστευση δεν είναι μόνο μια προσωπική επιλογή ή μια αναγκαστική μετακίνηση· είναι και η ένταξη σε ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον. Πώς σε βλέπει η κοινωνία; Πώς αναγνωρίζονται τα δικαιώματά σου; Έχεις φωνή; Έχεις δικαίωμα ψήφου; Έχεις τη δύναμη να διεκδικήσεις; Η διαμόρφωση μιας νέας ζωής δεν είναι κάτι που συμβαίνει σε πολιτικό κενό – αντίθετα, είναι μια συνεχής διαπραγμάτευση με την κοινωνία, τους θεσμούς και τις πολιτικές αποφάσεις που καθορίζουν την καθημερινότητα.
Εννέα μετανάστ(ρι)ες που βρίσκονται εδώ και αρκετά χρόνια στην Ελλάδα, στην Κρήτη, μπήκαν σε αυτή τη συζήτηση και μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους. Μίλησαν για τις δυσκολίες αλλά και τις ευκολίες, για τις στιγμές που ένιωσαν ευπρόσδεκτοι αλλά και εκείνες που αισθάνθηκαν αόρατοι ή αποκλεισμένοι. Μίλησαν για τη δουλειά, την εκπαίδευση, τη συμμετοχή στα κοινά, τη διαμόρφωση της ταυτότητάς τους σε μια χώρα που άλλοτε τους αγκαλιάζει και άλλοτε τους απομακρύνει.
Γιατί είναι σημαντικό να ακούσουμε αυτές τις ιστορίες; Γιατί αυτές οι εμπειρίες αφορούν όλα τα άτομα μιας κοινωνίας; Αν οι νόμοι δεν ισχύουν και οι θεσμοί δεν λειτουργούν για κάποια άτομα, γρήγορα δεν θα λειτουργούν και για άλλα. Ως πολίτες μιας χώρας που φιλοξενεί και ωφελείται από την παρουσία των μεταναστ(ρι)ών, έχουμε ευθύνη να αναρωτηθούμε αν η κοινωνία μας είναι δίκαιη και συμπεριληπτική. Ως πολίτες του κόσμου, όπου διαχρονικά μετακινούμαστε, κατανοούμε τη μετανάστευση όχι ως «πρόβλημα», αλλά ως αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας και της ανθρώπινης εξέλιξης.
